Strengir dauðans

Úff púff maður ég hef aldrei upplifað aðra eins strengi eins og eftir síðustu helgi. Við brunuðum Norður á föstudeginum, stigum út úr rútunni og beint á tveggja tíma æfingu. Á laugardeginum voru tvær tveggja tíma æfingar og eftir seinni æfinguna var maður orðinn svolítið stífur, ekki mjög mikið samt. Þegar ég fór að sofa á laugardeginum leið mér þokkalega í skrokknum en þegar ég vaknaði um nóttina og var e-ð að snúa mér upplifði ég þvílíkan sársauka. Þá vissi ég að strengirnir voru mættir og blótaði smá en sofnaði strax aftur. Á sunnudeginum þegar ég vaknaði gat ég varla staðið upp úr rúminu og klætt mig en verst var að setjast á klóið og standa upp aftur. En maður lét sig hafa þetta og mætti á tvær tveggja tíma æfingar. Síðan var brunað aftur í borgina og þegar allt liðið fór út í Varmahlíð að eta var horft á okkur eins og við værum gamalmenni, við vorum allar að drepast úr strengjum og áttum vægast sagt mjög erfitt með gang. En þetta er allt að koma og ég er næstum því farin að ganga eðlilega aftur ; )
Helvítis íþróttir............